Brat w poprawczaku – co robić?

Dla większości z nas wizja trafienia do poprawczaka, czyli do zakładu poprawczego dla nieletnich, jest trochę egzotyczna. Niby wiemy, że coś takiego istnieje, ale nie mam z tym bliskiego kontaktu. Wszystko się zmienia, kiedy ktoś z naszych bliskich popełnia błąd i rzeczywiście trafia do ZP. Co wtedy ty, jako rodzeństwo, możesz zrobić?

Kontakt z bratem lub siostrą w poprawczaku– utrzymywać czy nie?

Na początek weźmy pod uwagę kwestie związane z utrzymywaniem kontaktu. Jeśli do tej pory twój kontakt z bratem czy siostrą był poprawny (a może nawet super), to nie ma żadnego powodu, dla którego mielibyście ten kontakt nagle urywać. I rady w stylu: „nie odwiedzaj go, żeby zrozumiał swój błąd” są naprawdę bezsensowne.

Pobyt w zakładzie poprawczym już sam w sobie jest karą. Nie można robić wielu rzeczy, które nie były problemem na wolności, kontakt z bliskimi jest bardzo mocno ograniczony, podobnie dostęp do sieci, możliwość gry czy wyboru towarzystwa. Poprawczak nie jest przyjemnością.

Z psychologicznego punktu widzenia wsparcie osoby, która znajduje się w poprawczaku, ma ogromne znaczenie. Jeśli możesz coś zrobić dla brata czy siostry i zależy ci na tym, aby rzeczywiście zrozumiał/-a swoje zachowanie, to właśnie utrzymywanie kontaktu jest tutaj wskazane.

Rodzeństwo w poprawczaku – co możesz zrobić?

Ok, twoje rodzeństwo trafi do zakładu poprawczego. Po pierwszym szoku możesz zacząć zastanawiać się, jak jemu lub jej pomóc. Oto nasze wskazówki:

Odwiedzaj brata/siostrę

W niektórych zakładach konieczne jest do tego pozwolenie rodziców, w innych nie jest to potrzebne. Aby dowiedzieć się, co i jak, musisz tylko zadzwonić do placówki (nie szukaj odpowiedzi na internetowych forach) i poprosić o konkretną informację.

W zakładach poprawczych czas odwiedzin jest ściśle wytyczony – na pewno nie jest tak, że możesz ot tak, pojechać i odwiedzić brata czy siostrę. To nie wczasy. Dowiedz się, jakie są dni i godziny odwiedzin i dopiero wówczas planuj takie wypady.

Jeśli dany ZP jest dość blisko twojego zamieszkania, to możesz odwiedzać daną osobę dość często, np. po szkole albo w wolny dzień. Ale jeśli placówka znajduje się daleko, zachęcaj rodziców do możliwie częstych wycieczek.

Bądź wsparciem

Nie pomożesz bratu lub siostrze, jeśli twoja wizyta będzie polegała głównie na moralizowaniu. Innymi słowy, ciągłe biadolenie: „No i widzisz, a ja cię ostrzegała, doigrałeś się, a mówiłam,  nie rób tego, to towarzystwo od razu wydawało mi się szemrane” itd., w niczym nie pomoże! Raczej sprawi, że twój brat/siostra nie będą chcieli twoich kolejnych odwiedzin.

Oczywiście możecie rozmawiać o tym, co się stało. Ale zachowaj umiar. Pytaj np. „jak się z tym wszystkim czujesz”, „jak towarzystwo?” albo „czy poukładałeś sobie to wszystko w głowie?”. Bez nacisku.

Staraj się też przede wszystkim słuchać. Tego, jak jest w zakładzie, co sprawia twojemu rodzeństwo wyjątkową trudność, o czym marzy i co planuje.

Pamiętaj o upominkach

Odwiedziny w poprawczaku to ważna rzecz – przebywający tam nieletni bardzo na nie czekają. Pamiętaj więc, aby zawsze mieć ze sobą coś drobnego, coś, co pokazuje, że myślisz o bracie czy siostrze. Mogą być to np. wasze najnowsze zdjęcia.

Wspieraj brata/siostrę „na zewnątrz”

Z całą pewnością usłyszysz całe mnóstwo złych rzeczy na temat swojego brata albo siostry. Całe otoczenie – twoje i jego/jej będzie  żyło tym wydarzeniem, oceniało i komentowało. Pamiętaj zatem, aby być lojalna. Najlepiej sprawdzą się proste słowa: „Popełnił błąd i jest w poprawczaku za karę. Mam nadzieję, że będzie to dla niego nauczka, ale nadal jest moim bratem i będę go wspierać.”. Nie daj się wciągnąć w machinę plotek i gadulstwa.

Tego nie rób gdy masz rodzeństwo w poprawczaku!

Jeśli twoje rodzeństwo trafia do poprawczaka, możesz czuć potrzebę pomocy w nieco bardziej… niedozwolonej formie. O co chodzi?

Przede wszystkim, o nielegalne paczki. Nie gódź się na przynoszenie bratu/siostrze czegoś, czego mieć nie może. Możesz w ten sposób narobić kłopotów wam wszystkim. Pomagaj, wspieraj, ale rób to z dużą ostrożnością – to jedyna dobra metoda postępowania.