Chorobliwa zazdrość to Twój problem?

Mówi się, że nie ma miłości bez zazdrości. Psychologowie podkreślają, że jest w tym sporo racji – zazdrość w niewielkiej ilości powinna pojawiać się w każdym związku. Fakt, że ktoś jest o nas zazdrosny powoduje, że czujemy się piękniejsi i pewniejsi siebie. Miło jest usłyszeć czy zauważyć, że partner boi się nas stracić, że uważa nas za atrakcyjnego czy atrakcyjną dla innych – to mile łechce próżność i wzmacnia ego.

Problem jednak leży w tym, że granic „zdrowej zazdrości” nie da się jasno ustalić. Jak więc rozpoznać, czy przybiera ona już postać chorobliwej zazdrości?

Warto przybliżyć temat, kierując się wskazówkami specjalistów. Oto, co świadczy o tym, że zazdrość wymyka się spod kontroli:

• Osoby, które są chorobliwie zazdrosne, czują ciągły lęk o stratę partnera. Uważają, że może on wszędzie spotkać osobę, która wyda mu się bardziej atrakcyjna.
• W związku z tymi obawami, zazdrośnik bardzo często musi się upewniać, czy takie zdarzenie nie nastąpiło. W tym celu sprawdza telefon swojej dziewczyny / chłopaka czy kontroluje jego / jej pocztę internetową.
• Ten, kto ma problem z zazdrością, regularnie urządza partnerowi „przesłuchania”. Mówiąc inaczej, pada mnóstwo pytań, które mają na celu „przyznanie się” do poznania kogoś czy nawet zdrady. W zaawansowanej postaci chorobliwej zazdrości dochodzi bowiem do licznych podejrzeń – to już nie niewinne pytania, ale otwarte zarzuty i ciągłe podejrzenia.
• Osoba, która jest chorobliwie zazdrosna, nie zezwala partnerowi na żadne rozrywki, które wiążą się w wyjściem z domu – spotkanie się ze znajomymi w pubie, pójście do dyskoteki (nawet, jeśli jest ku temu okazja – na przykład urodziny znajomych). Ewentualne wyjście jest możliwe tylko we dwójkę.
• Ostatecznym etapem związku, w którym panuje chorobliwa zazdrość, jest bardzo często wielka ilość kłótni i awantur. Partner czy partnerka czuje się szykanowany, niesprawiedliwie oskarżany, a jego czy jej chłopak / dziewczyna uważa, że złość wynika z niechęci do „przyznania się”. Mamy wtedy do czynienia z toksycznym związkiem.

Ogromna zazdrość to mój problem. Co dalej?

Chorobliwa zazdrość nie jest „przywilejem” osób dojrzałych. Także nastolatkowie mają z nią problem – świadczy o tym na przykład przypadek siedemnastoletniej Ani z Warszawy. Jak u niej skończył się związek z zazdrośnikiem?

„Miałam 16 lat, kiedy poznałam mojego chłopaka. Wydawał mi się idealny. Przystojny, z poczuciem humoru, mądry i ciepły. Czułam się przy nim bezpieczna. Od samego początku był zazdrosny – z początku jednak sprawiało mi to niekłamaną przyjemność. Po raz pierwszy czułam, że jestem dla kogoś wszystkim, że ktoś uważa mnie za najpiękniejszą dziewczynę świata. Problem w tym, że zazdrość ta nabierała kolosalnych rozmiarów. Z biegiem czasu Piotr zakazywał mi wychodzenia ze znajomymi – nawet do kina, potem już nawet podejrzewał mnie o zdradę, kiedy wyjeżdżałam z rodzicami. Doszły do tego ataki wściekłości – nigdy mnie nie uderzył, ale potrafił powiedzieć wiele przykrych słów. Szala goryczy przelała się, kiedy odkryłam, że mnie śledzi. Rozstanie było okropne i złamało serca nam obojgu – wciąż go kochałam. Wiedziałam jednak, że taki związek nie może skończyć się dobrze. Dzisiaj nadal za nim tęsknię, nie poznałam nikogo tak cudownego – ale za bardzo boję się jego zazdrości, by wrócić.”

Powyższy przykład pokazuje, jak niszczącą moc ma nadmierna zazdrość. Gdyby tylko Piotr jej nie pokazywał – byłby dalej ze swoją dziewczyną, a ona w dalszym ciągu nie widziałaby poza nim świata. Wystarczyła jednak „tylko” zazdrość, by związek się rozpadł.

Jak walczyć z chorobliwą zazdrością?

Podejrzewasz, że jesteś za bardzo zazdrosny/zazdrosna, ale nie chcesz stracić swojej miłości? Musisz zatem coś z tym zrobić – w przeciwnym razie jest duża szansa, że twój chłopak czy twoja dziewczyna pozna kogoś, przy którym poczuje się lepiej… tylko z powodu tego, że nie jest ciągle podejrzewany/-a o zdradę! Jak możesz sobie pomóc?

• Porozmawiaj ze swoim chłopakiem / dziewczyną odnośnie sytuacji, w których przeszkadza jemu / jej twoja zazdrość. Wyjaśnij, że zaczynasz zdawać sobie sprawę ze swojego problemu i chcesz to zmienić.
• Przeanalizuj sytuacje, w których jesteś najbardziej podejrzliwy / podejrzliwa. Jeśli jest to wyjście twojego partnera – poszukaj sposobu, by zająć się czymś, kiedy będziesz w domu. Ustal sobie limit kontrolujących telefonów – jeden naprawdę wystarczy.
• Porozmawiaj z kimś, o kim wiesz, że miał podobny problem – może powie ci, jak sobie radzi.
• Uświadom sobie, że swoim zachowaniem zamiast zatrzymać swoją miłość – odpychasz ją. Powtarzaj sobie za każdym razem, kiedy planujesz zarzucić drugiej osobie niewierność.

Na koniec pamiętaj o złotej zasadzie nie tylko udanego związku, ale i każdego „przestępstwa” – konkretne zarzuty można stawiać dopiero wtedy, gdy złapie się daną osobę na gorącym uczynku. W przeciwnym razie oskarża się niewinnego człowieka. A w miłości można go tym samym…. stracić.