Obciachowi rodzice – jak sobie z nimi poradzić?

Niestety, rodzice bywają czasami mistrzami obciachu. I chociaż kochamy ich mimo tego, to cóż… miło byłoby, gdyby jednak nieco zmienili swoje zachowanie. Dowiedz się, jak wpłynąć na rodzica, którego zachowanie wywołuje twoje głębokie zażenowanie. Oto kilka najbardziej typowych sytuacji.

Moi rodzice są zbyt mili wobec moich znajomych

Czyli tak, jak w przypadku Edyty – jest to rodzic proponujący ciasteczka, przynoszący soki, zagadujący, ciągle pukający… nie dający chwili spokoju! Przy twoich znajomych jest w stanie powiedzieć: „Maciusiu, ale pamiętaj, żeby wziąć szalik, jest naprawdę zimno!”. Stajesz się obiektem kpin i wszyscy zaczynają mówić ci: „Maciusiu!”

Dlaczego tak się zachowuje? Cóż, twój rodzic tak się zachowuje, bo po prostu wciąż widzi w tobie dziecko i chce dla ciebie jak najlepiej. Zła wiadomość jest taka, że tak już będzie do końca życia , lepsza, że możesz to zmienić. Chociaż troszkę.

Jak to zmienić? Pogadaj z rodzicem! Wyjaśnij, że wszyscy zaczynają się z ciebie nabijać i to naprawdę zaczyna być męczące. Powiedz, że jesteś już „dużym chłopcem” albo dziewczynką i naprawdę sama zejdziesz po sok, jeśli będzie chciało wam się pić. Wyjaśnij także, że czasem rodzic wchodzi w naprawdę beznadziejnym momencie, np. przyjaciółka właśnie się wyżala i płacze, a tu mama wparowuje ze zdjęciami z dzieciństwa. Pamiętaj jednak, by być delikatnym, nie atakuj mamy (to o nią najczęściej chodzi). Powiedz lepiej: „Mamo, wiem, że mnie kochasz i ja ciebie też, ale po prostu ludzie się ze mnie śmieją, nie rób tak”.

Moi rodzice fatalnie się ubierają

Wydaje się, że to nie ma żadnego wpływu na twoje relacje z innymi, ale wcale tak nie jest. Przekonała się o tym 15-letnia Zuza:

– Moja mama ma czterdzieści kilka lat, ale chyba jeszcze czuje się jak nastolatka. Ostatnio narobiła mi takiego obciachu, że myślałam, że zapadnę się pod ziemię. Otóż, przyjechała po mnie do szkoły w koszulce z napisem „Weź mnie…” a z drugiej strony było napisane „…na kawę”. Ja wiem, że to miało być śmieszne, ale wyszło tak, że śmieli się wszyscy, tylko nie ja. Potem słuchałam tekstów w stylu: „Czy twoja mama ma dziś wolne? Mam przy sobie trochę kawy!”. Obciach na maksa – wspomina Zuza.

Dlaczego tak się zachowuje? Cóż, twój rodzic (bo ojcowie też czasem tutaj „błyszczą”) najwyraźniej albo bardzo chce się odmłodzić albo chce się dopasować do twojego towarzystwa.

Jak to zmienić? Koniecznie musisz zadziałać! Jeśli tego nie zrobisz, to niedługo nie tylko twoi znajomi, ale też znajomi twojego rodzica będą się z niego nabijać. Niestety, jedyne słuszne rozwiązanie to szczera rozmowa. Musisz jednak podejść do sprawy delikatnie – nie atakuj rodzica słowami „Masz już swoje lata, a udajesz młódkę i robisz mi obciach”. Najlepiej wyjaśnij, że po prostu to są ubrania tylko dla nastolatków. Jeśli trzeba, powiedz o zawstydzeniu i konsekwencjach, jakie ty ponosisz, podaj konkretne przykłady.

Moi rodzice siedzą na Facebooku – ciągle komentują i lajkują

O tym problemie opowiada 16-letnia Roksana:

– Moja mama jest mistrzynią obciachowego zachowania na Facebooku. Co robi? Wszystko! Przede wszystkim ciągle komentuje moje zdjęcia. Nie byłoby w tym niczego złego, gdyby nie to, że pisze na przykład: „Pięknie wyglądasz, dzióbeczku”. Oczywiście moi znajomi w sekundę wszystko podłapują i ostatnio ciągle jestem dla nich „dzióbeczkiem”. Albo na fejsie udostępnia mi wiadomość, żebym kupiła bułki i margarynę. W końcu – sama dodaje zdjęcia z dziubkiem albo z nami z dzieciństwa. Jakieś pozowane przy kominku, przed samochodem. Mam ochotę czasem po prostu zabrać jej komputer! – dodaje Roksana.

Dlaczego tak się zachowuje? Opcja jest jedna – twój rodzic bardzo chce być „na czasie”, to wszystko.

Jak to zmienić? Znowu – zwyczajnie pogadaj. Powiedz rodzicom o tym, dlaczego źle korzystają z Facebooka, naucz wstawiać zdjęcia, które nie będą obciachowe. I przyznaj, że wszystkie komentarze mamy czy taty są czytane przez twoich znajomych i stanowią powód do wyśmiewania cię.

Rodzice robią obciach? Porozmawiaj z nimi szczerze!

Rozmowa z rodzicami i uświadomienie im, że stanowią w pewnym rodzaju powód naszego zawstydzenia, na pewno nie będzie dla ciebie miłe (dla nich też nie). Z drugiej jednak strony, ktoś musi im to powiedzieć. I lepiej, kiedy robi to osoba bliska, niż ktoś, kto wyśmiewa się na boku.