Objawy anoreksji u nastolatek

Trudno stwierdzić gdzie jest granica pomiędzy zwykłym odchudzaniem, a anoreksją. Wiadomo, że wiele osób chce coś poprawić w swoim wyglądzie. Każdy posiada jakiś kompleks i u niektórych osób potrafi on zniekształcić postrzeganie samego siebie. Niestety, część z nas jest tak podatna na różnego rodzaju sugestie z otoczenia, że wpada w błędne koło, z którego trudno jest się wydostać.

Osoby cierpiące na anoreksję często twierdzą, że w dowolnym momencie można przestać się odchudzać. W rzeczywistości okazuje się, że osoby te  nie mają ustalonej granicy – chcą wciąż chudnąć. Wyznają zasadę: im więcej zgubionych kilogramów – tym większa chęć stracenia następnych.

Jakie są objawy anoreksji?

Anorektyk zjada bardzo mało w ciągu dnia – rzadko zdarza mu się zjeść jeden, pełny posiłek. Jeśli jednak uda mu się coś zjeść, stara się to szybko spalić poprzez ćwiczenia. W jego mniemaniu, to co zjadł było bardzo kaloryczne i tłuste, choć w rzeczywistości zjada bardzo lekkie potrawy lub przekąski (jabłko czy kilka plasterków ogórka popite wodą). Nadmierne stosowanie  ćwiczeń fizycznych może być również sposobem na niemyślenie o jedzeniu. Anorektyk, zajmując się czymś co pochłania jego uwagę, przestaje myśleć o problemie żywieniowym. Takim sposobem potrafi przez kilka godzin intensywnie ćwiczyć lub uczyć się.

Anoreksja, wbrew powszechnemu przekonaniu, to nie choroba fizyczna, lecz w głównej mierze psychiczna – to w naszej psychice rodzi się myśl, że jesteśmy nieidealni i, że chcemy dążyć do własnego wyobrażenia na temat ideału. Jakie są objawy anoreksji? Po czym poznać, że ktoś z naszego otoczenia może cierpieć na jadłowstręt? Rzecz jasna, najbardziej oczywistą oznaką choroby jest szybka utrata masy ciała, brak chęci do spożywania jedzenia. Obsesyjne i wykańczające ćwiczenia, częste głodówki, przesadne liczenie ilości spożytych kalorii czy wymioty to także częste objawy tego zaburzenia.

Pewne przyczyny anoreksji są także jej objawami, szczególnie te o podłożu psychicznym, na przykład: niska samoocena i brak akceptacji samego siebie, wstyd przed jedzeniem w towarzystwie, lęk przed przytyciem.

Wyniszczający wpływ anoreksji na organizm

Anoreksja ma destrukcyjny wpływ na funkcjonowanie organizmu. Brak wystarczającej ilości węglowodanów, białek, tłuszczów oraz witamin i mikroelementów powoduje zagłodzenie organizmu oraz szereg nieprawidłowości fizjologicznych.

Z powodu anoreksji cierpi cały organizm. Pojawiają się zaburzenia rytmu serca, zmniejsza się tętno oraz maleje ciśnienie krwi. Ze strony układu pokarmowego zaobserwować można częste wzdęcia, zaparcia, skurcze jelit i żołądka. Skóra staje się sucha, łuszczy się, często pokrywa się delikatnym meszkiem (tak zwanym lango), będącym wynikiem nadmiernego wychudzenia. Paznokcie i włosy stają się łamliwe, dość często pojawia się łysienie.

Ze strony układu endokrynologicznego zaobserwować można zmniejszone wydzielanie hormonów płciowych – estrogenów u kobiet oraz testosteronu u mężczyzn. W wyniku tych zmian, u kobiet chorych na anoreksję, miesiączka zanika całkowicie lub cykle są bardzo nieregularne. Formą obrony przed nadmiernym głodem jest wzmożone wydzielanie kortyzolu, popularnie zwanego hormonem stresu. Pod jego wpływem następuje między innymi rozpad białek mięśniowych oraz zwiększenie poziomu cukru we krwi, co ma służyć zapewnieniu substancji niezbędnych do podtrzymania podstawowych funkcji życiowych.

Wszystkie wymienione wyżej skutki jadłowstrętu psychicznego to jednocześnie objawy anoreksji w jej zaawansowanej postaci.

Pomimo powszechnego niezadowolenia nastolatków ze swojego wyglądu, jedynie jedna osoba na dwieście choruje na anoreksje. Ci, którzy cierpią na te chorobę muszą być hospitalizowani ze względu na mocne wyniszczenie organizmu, które grozi śmiercią. W leczeniu biorą udział: psycholog, psychiatra, dietetyk. Nieoceniona jest pomoc ze strony rodziny, która może wspierać chorego.