Podrywanie
Podoba mi się… niższy chłopak
„Poznałam chłopaka, jest naprawdę cudowny. Świetnie się dogadujemy, mamy dużo wspólnego, rozśmiesza mnie do łez. Problem polega na tym, że jest ode mnie… niższy. Kiedy jesteśmy sami, nie przeszkadza mi to w ogóle. Sprawa robi się bardziej skomplikowana, kiedy spotykamy się ze znajomymi – chyba się go wstydzę. Co robić? Czy ktoś jest w podobnej sytuacji?” – takie i podobne pytania co jakiś czas pojawiają się na internetowych forach. Jak rozwiązać taką sytuację? Przekonać samą siebie, że wzrost nie ma znaczenia, czy raczej… zerwać znajomość?
Kiedy wyobrażamy sobie naszą drugą połówkę, raczej nie rozważamy opcji: „czy on może być niższy ode mnie?”. To przecież oczywiste, że powinien być wysoki! W naszym społeczeństwie kwestia przewagi wzrostu mężczyzny nad wzrostem kobiety jest zupełnie naturalna, a odstępstwo od tego jest uznawane za coś niezwykłego, czasem śmiesznego.
Z drugiej strony, kiedy poznajesz w końcu mężczyznę, który jest wyjątkowy, a na jego widok mocniej bije ci serce, kwestia „naturalności” różnicy wzrostu zupełnie się zmienia i to, co było oczywiste, przestaje takie być. Tylko… czy rzeczywiście jego niższy wzrost nie będzie ci przeszkadzał, gdy pierwsze zauroczenie minie? I co zrobić przed zwykłym wstydem przed znajomymi?
Ale jesteście śmieszni!
Jeśli spotykasz się z niższym od siebie chłopakiem, możesz czasem odczuwać zawstydzenie (i, co więcej, mieć z tego powodu wyrzuty sumienia). Takie uczucia spowodowane są faktem, że wy, jako para, jesteście w pewien sposób inni od innych. Jeśli jesteście pewni, że wasze uczucie jest dla was najważniejsze – opinia innych nie będzie dla was znacząca, nawet, jeśli miałby was wyśmiać cały świat. Jeśli jednak zdanie przyjaciół, obcych osób jest dla was równie znaczące – może dojść do głosu cała masa innych, nieprzyjemnych uczuć. Rozglądanie się w poszukiwaniu oznak dezaprobaty podczas wspólnego spaceru, uczucie smutku po uwadze koleżanki czy nawet obniżenie wartości chłopaka w twoich oczach zaraz po tym, jak ktoś powiedział o was coś kpiącego. Dodatkowo, dochodzi kwestia obcasów – z pozoru to śmieszny problem, jednak wiele dziewcząt, mających niższych chłopaków, ubolewa nad koniecznością noszenia płaskich butów. To jednak także kwestia interpretacji – bo, jak powiedziała kiedyś jedna z forumowiczek: „Wolę iść w płaskich butach z moim ukochanym, niż sama na obcasach”.
Nic wam do tego!
Nikt nie podejmie za ciebie decyzji, czy być z niższym chłopakiem, czy też nie. Jeśli jednak wstydzisz się tak bardzo, że uniemożliwia ci to radosne spędzanie czasu ze swoją sympatią – może faktycznie warto się nad tym zastanowić. Z drugiej strony, gdy jesteś pewna, ze to jest on, lecz przykro ci czasem z powodu docinek – naucz się na nie odpowiadać. Dla przykładu, jeśli koleżanka mówi ci: „Jezu, ja bym nie mogła być z niższym chłopakiem, nie przeszkadza ci to?” zawsze możesz odpowiedzieć ciętą ripostą – „a tobie nie przeszkadza, że twój chłopak tak często podrywa inne dziewczyny? To chyba ważniejsze, jak bym tak nie mogła!”. To dość okrutne podejście, ale uświadamia ważne priorytety i ucina dalsze docinki.
Może i jest niższy, ale zobacz, jacy oni są szczęśliwi…
Zdaniem wielu psychologów, to, jak odbierają nas inni, zależy od tego, jak my chcemy, by nas odbierano. Pozornie oczywiste, jednak wcale tak nie jest. Będąc w związku z niższym chłopakiem, zastanów się, jak się zachowujesz w gronie znajomych. Czy zupełnie naturalnie przytulasz się do swojego chłopaka, żartujecie, okazujecie sobie ciepłe uczucia? Czy może raczej odsuwasz się, unikasz kontaktu, wyraźnie się wstydzisz? Jeśli zdecydowanie to pierwsze – uwierz, nikomu nie przyjdzie do głowy, by śmiać się z was, raczej będziecie stanowili powód do czystej zazdrości. Gdy jednak drugi wariant zachowania jest ci bardziej znajomy – może docinki znajomych nie wynikają z różnicy wzrostu, lecz zwykłej obserwacji twojego zachowania…?
