Temat tabu: infekcje intymne

Pierwszym objawem wskazującym, że z narządami płciowymi dzieje się coś niedobrego są upławy. Przy kandydozie pochwy (zwanej też drożdżycą lub grzybicą pochwy) upławy te konsystencją przypominają twaróg, który jest biały lub żółty. Upławy przy bakteryjnym zapaleniu pochwy nie mają charakterystycznej konsystencji, jednak cechuje je nieprzyjemny, rybi zapach i szarawy kolor. W większości przypadków infekcji towarzyszy dokuczliwy świąd i pieczenie narządów płciowych, które mogą stać się opuchnięte i podrażnione. Rzecz jasna, upławy i świąd nie muszą pojawiać się równocześnie. Dodatkowo, pojawiający się ból podczas lub po stosunku może wskazywać na zapalenie grzybicze.

Infekcje pojawiają się, gdy zaburzona zostaje flora bakteryjna pochwy – ilość pałeczek kwasu mlekowego, występujących naturalnie w ciele kobiety, jest mniejsza od ilości bakterii siejących spustoszenie. Bakterie te mogą także naturalnie występować w ciele człowieka – w układzie pokarmowym – i tam spełniają swe role znakomicie. Jednak gdy znajdą się niepożądanie w pochwie kobiety, infekcja jest prawie pewna. U zdrowej kobiety bakterie te także występują w narządach rodnych, lecz w bardzo małej ilości – na tyle małej, by pałeczki kwasu mlekowego mogły utrzymywać prawidłowe pH pochwy, hamując tym samym rozwój infekcji.

Co sprawia, że bakterie przemieszczają się do narządów rodnych? Niewłaściwa higiena (irygacje, mycie i wycieranie się w złym kierunku), częste stosunki seksualne, stres, zaburzony poziom hormonów, zła dieta (zbyt dużo słodkości), używanie kosmetyków nie przeznaczonych do higieny intymnej, noszenie nieprzewiewnej bielizny, a także używanie tamponów, perfumowanych podpasek czy zapachowego papieru toaletowego – to tylko kilka przykładów. W grupie ryzyka znajdują się również kobiety w ciąży, chorujące na cukrzycę, poddane terapii hormonalnej, zażywające antybiotyki, osłabione po chorobie i te, które często podróżują.

Jeśli już rozpoznamy u siebie infekcje, można spróbować leczenia na własną rękę. W aptekach znajduje się wiele specyfików bez recepty, które łagodzą objawy infekcji i leczą łagodne stany zapalne. Oczywiście, lepiej wybrać się do gabinetu ginekologicznego od razu lub gdy objawy, mimo domowego leczenia, nie będą ustępować. Ginekolog przepisze mocniejsze leki na receptę, które poradzą sobie z poważną infekcją. Najczęściej stosowane są maści i globulki, lecz w przypadku powikłań, lub przy nawracających się infekcjach, stosuje się także leki doustne.

Mimo iż  jest to przypadłość kobieca, drożdżyca może pojawić się również u mężczyzn – przebiega ona jednak bardzo często bezobjawowo. Z tego powodu, gdy kobieta zmaga się z nawrotami infekcji, lekarz może przepisać leki również dla partnera seksualnego. Kiedy już kobieta pozbędzie się zapalenia, wystarczy zadbać o profilaktykę: unikanie przyczyn infekcji. Dodatkowo, można zażywać kapsułki z kwasem mlekowym (koniecznie odmiany: Lactobacillus rhamnosus GR-1 oraz Lactobacillus fermentum RC-14), które są dostępne bez recepty w aptekach.

Ponadto, częste są również zapalenia pęcherza moczowego. Przyczyny tej choroby są niemal identyczne jak w przypadku infekcji i konieczna jest niezwłoczna wizyta w gabinecie lekarskim. Do objawów zalicza się: częste oddawanie moczu, uczucie parcia na pęcherz, pieczenie i ból przy oddawaniu moczu, a także krwiomocz. Tę przypadłość leczy się antybiotykami, lecz częste picie wody również pomaga – woda wypłukuje chorobotwórcze bakterie z dróg moczowych. Zapobiegać powstaniu zapalenia możemy w łatwy sposób: wystarczy dbać o higienę, pić często wodę, jeść produkty bogate w witaminę C (popularna w walce z zapaleniem pęcherza, jest żurawina, zakwaszająca mocz) i nie wstrzymywać chęci oddania moczu.