Rodzina
Wstydzę się pracy moich rodziców!
Sprzątają, pracują na kasie w sklepie albo na magazynie. Mogą być też stróżami na parkingu albo ochroniarzami w hipermarkecie. Niezależnie od tego, czym zajmują się twoi rodzice – jeśli nie uznajesz tego za „dobrą pracę”, możesz się wstydzić ich zawodu. Czy masz tego słuszne powody? Co mówić znajomym o pracy swoich rodziców?
Spójrzmy prawdzie w oczy – może być ci głupio, jeśli rozmawiasz z kumplem – synem lekarzy i on pyta, co robi twoja matka. Niezręcznie tak jakoś odpowiedzieć zgodnie z prawdą, że sprząta, prawda? Dlatego może cię czasem kusić, by skłamać, wymyślić historyjkę o własnym biznesie. Czy jednak warto to robić?
Specjaliści odpowiadają z pełnym przekonaniem – zdecydowanie nie. Oczywiście jeśli tylko chcesz, możesz wymyślić bardzo „atrakcyjną” historię. Ale niestety, szanse na to, że prawda i tak wyjdzie na jaw, są dosyć spore – zwłaszcza, jeśli nie mieszkasz w dużym mieście. Jeśli taka informacja rzeczywiście ujrzałaby światło dzienne, stawiasz się w bardzo niekorzystnej sytuacji. Jesteś nie tylko kłamcą, ale też wstydzisz się swoich rodziców. Brzmi nieciekawie, prawda?
Punkt widzenia rodziców
Oczywiste jest, że w krępującej sytuacji możesz nie zastanawiać się nad tym, co poczuliby twoi rodzice, gdyby wiedzieli o twoim kłamstwie. Jeśli jednak nadal masz wątpliwości, czy wyznawać „prawdę” o zawodzie mamy albo taty, zastanów się, jak ty poczułby się w ich skórze. Dla ułatwienia, warto przyjąć pewną analogię. Wyobraź sobie, że twoi rodzice, pytani przez znajomych o szkołę, do której uczęszczasz, wymieniają zupełnie inną – taką, która posiada znacznie lepszą renomę, ale do której się nie dostałeś. To wyjątkowo jasna informacja – wstydzimy się tego, kim jest nasze dziecko, nie warto się nim chwalić. To przykre nawet, jeśli zachodzi tylko w wyobraźni.
Kpiący znajomi? Obroń rodziców – to jest zawsze w modzie
Twoi znajomi nabijają się z twojej mamy? Wyśmiewają zawód twojego ojca? Nie daj się postawić w tak idiotycznej sytuacji. Obrona rodziców zawsze jest modna w gronie inteligentnych ludzi. Powiedz wprost – „przestań, bo mnie to nie bawi”. Utniesz temat w zarodku – w przeciwieństwie do sytuacji, w której opuściłbyś głowę, albo zaczął się nabijać wraz z kumplami.
Pamiętaj, że to, co robią twoi rodzice, to żaden powód do wstydu – nawet, jeżeli nie jest to zawód powszechnie szanowany. Choć zabrzmi to bardzo sentymentalnie, najbardziej istotne jest to, czy możesz na nich liczyć i czy są wartościowymi ludźmi – a nie to, czy obsługują ludzi w sklepie, czy może są wykładowcami na uniwersytecie.
